Wyrodna matka?

Kochani dziś post inny niż zawsze. Mianowicie o pracujących matkach które wysyłają dziecko do żłobka.

Ostatnio rozmawiałam z koleżanką która ma wielki dylemat. Jest mamą 2.5 rocznej dziewczynki.  Znalazła pracę ale boi się oddać dziecko do żłobka lub pod opiekę niani. Uważa że nikt nie zajmie się dzieckiem tak jak ona. Oczywiście z tym można się zgodzić ale ile czasu można dziecko trzymać pod kloszem? Mówi że się już dusi, że chce wyjść do ludzi ale nic w tym kierunku nie robi. Cały czas siedzi tylko z dzieckiem, nigdzie bez niego nie wychodzi. Pytałam jej czy ma zamiar oddać dziecko do przedszkola. Powiedziała że absolutnie nie, dopiero jak będzie musiała.

W domu im się nie przelewa, finansowo łatwo nie mają. Maż pracuje na dwa etaty by ich utrzymać. Więcej go w domu nie ma niż jest. Ona łapie depresje bo się prawie nie widują i całe dnie gada tylko z córką.

Ja swoją córce oddałam do żłobka jak miała niespełna 8 miesięcy. Nie była to łatwa decyzja. Dominika przez pierwszy tydzień płakała, mi też było ciężko. Na pierwsze jej dwa tygodnie w żłobku wziełam w pracy urlop żeby ją stopniowo przyzwyczajać do żłobka. Każdego dnia zostawała na coraz dłużej.

Obecnie ja pracuje a Dominika nadal chodzi do żłobka. Ma już prawie 15 miesięcy i jest mega szczęśliwa. Widzę że potrafi bawić się z dziećmi, jest samodzielna, ładnie się sama bawi i dużo uczy. Ze żłobka nie zabieram jej zapłakanej tylko jest radosna i uśmiechnięta. Jak ją do żłobka prowadzę to robi mi papa i idzie się bawić.

Nie żałuję że ją oddałam do żłobka – ona jest szczęśliwa, ma kontakt z rówieśnikami a ja spełniam się zawodowo.

Uważam że trzeba znaleźć rozgraniczenie, trzeba umieć znaleźć czas dla siebie. Jeśli będziemy my spełnione, radosne i będziemy Cieszyć się życiem to uwierzcie, naszym dzieciom też będzie lepiej.

Wszystko trzeba umieć wypośrodkować.